Z życia parafii

Sanktuarium Matki Bożej Wielkoockiej

Wykaz pozostałych Kościołów Jubileuszowych w Archidiecezji Przemyskiej

„Jubileusz” to nazwa roku szczególnego: wydaje się, że pochodzi od instrumentu, którym posługiwano się by obwieścić jego początek; jest to yobel, barani róg, którego dźwięk rozbrzmiewa w Dzień Przebłagania (Jom Kippur). Święto to jest obchodzone co rok, ale szczególnego znaczenia nabiera, gdy zbiega się z początkiem roku jubileuszowego. Pierwszą ideę na ten temat znajdujemy w Biblii: w roku 50-tym ma być obchodzony jubileusz, jako rok dodatkowy po cyklu siedmiu pełnych lat szabatowych, przypadających co siedem lat. (por. Kpł 25, 8-13). Choć nie jest to łatwe do osiągnięcia, został zaproponowany jako okazja do przywrócenia prawidłowej relacji z Bogiem, między ludźmi i z całym stworzeniem; obejmował przebłaganie za grzechy, powrót do swej własności i odpoczynek całej ziemi.

Ewangelia według św. Łukasza, cytując proroka Izajasza, opisuje misję Jezusa w ten sposób: „Duch Pański spoczywa na mnie; ponieważ mnie namaścił i posłał mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski od Pana” (Łk 4, 18-19; por. Iz 61, 1-2). Te słowa Jezusa stały się także czynami wyzwolenia i nawrócenia w codziennych spotkaniach z Nim i relacjach.

W 1300 roku Bonifacy VIII ogłosił pierwszy Jubileusz, nazywany również „Rokiem Świętym”, ponieważ jest to czas, w którym doświadczamy, że świętość Boga nas przemienia. Okres jego występowania zmieniał się na przestrzeni lat: na początku odbywał się co 100 lat; następnie, w roku 1343 r. został skrócony do 50 lat przez papieża Klemensa VI, a ostatecznie do 25 lat w 1470 r. przez Pawła II. Odwołuje się on także do momentów „nadzwyczajnych”: np. w 1933 r. Pius XI chciał upamiętnić rocznicę Odkupienia, a w 2015 r. papież Franciszek ogłosił Rok Miłosierdzia. Inny był również sposób świętowania tego roku: pierwotnie zbiegał się on z wizytą w rzymskich bazylikach św. Piotra i Pawła, sukcesywnie wraz z kolejnymi pielgrzymkami, dodano inne znaki, jak np. Drzwi Święte. Uczestnicząc w Roku Świętym można uzyskać odpust zupełny.

DRZWI ŚWIĘTE

Z symbolicznego punktu widzenia Drzwi Święte nabierają szczególnego znaczenia: są znakiem najbardziej charakterystycznym, ponieważ celem jest dokonanie symbolicznego aktu ich przekroczenia. Otwarcie Drzwi przez Papieża stanowi oficjalne rozpoczęcie Roku Świętego. Pierwotnie, jedyne Drzwi znajdowały się w Bazylice św. Jana na Lateranie, będącej także katedrą biskupa Rzymu. Aby umożliwić wykonanie tego gestu licznym pielgrzymom, również inne bazyliki rzymskie zaczęły oferować taką możliwość.

Przekraczając ten próg, pielgrzym przywołuje na myśl tekst dziesiątego rozdziału Ewangelii według św. Jana: „Ja jestem bramą. Jeżeli ktoś wejdzie przeze Mnie, będzie zbawiony – wejdzie i wyjdzie, i znajdzie paszę” (10, 9). Ten akt wyraża chęć pójścia za Jezusem, który jest Dobrym Pasterzem i pragnienie by Jezus nas poprowadził. W końcu drzwi to też przejście, prowadzące do kościoła. Dla wspólnoty chrześcijańskiej to nie tylko przestrzeń sacrum, do której należy podchodzić z szacunkiem, w odpowiednim stroju i stosownie się zachowując, ale również znak pojednania, łączący każdego wierzącego z Chrystusem: jest miejscem spotkania i dialogu, pojednania i pokoju, z Tym który czeka na wizytę każdego pielgrzyma, w przestrzeni Kościoła jako wspólnoty ludzi wierzących.

W Rzymie doświadczenie to nabiera szczególnego znaczenia ze względu na pamięć św. Piotra i św. Pawła, apostołów którzy uformowali wspólnotę chrześcijan w Rzymie i których nauczanie i przykład wiary stanowią fundament Kościoła Powszechnego. Ich grób jest tutaj, gdzie zginęli śmiercią męczeńską; wraz z katakumbami stanowi miejsce nieustannej inspiracji.

(przemyska.pl)

Czcigodny Księże Proboszczu!

Na progu nowego wyzwania, powołania na urząd proboszcza w Wielkich Oczach,  życzymy Ci, drogi Księże Proboszczu, aby posługa w tej wspólnocie parafialnej była dla Ciebie źródłem radości i satysfakcji. Niech dobry Bóg obdarza Cię obfitością swoich łask, dobrym zdrowiem  i umiejętnością przezwyciężania kłopotów dnia codziennego. Niech wraz z mocą przemiany chleba i wina, daje Ci moc przemiany ludzkich serc, abyś stale przed swoimi parafianami odkrywał skarb Bożych tajemnic a umocniony łaskami wiary i nadziei razem z nimi kroczył drogą doprowadził swoich parafian do zbawienia. Niech życzliwość, szczerość i zaufanie ze strony parafian towarzyszą Twoim działaniom.

Szczęść Boże!

Wielebny Księże Józefie!

Składamy serdeczne "Bóg zapłać" za Twoją 23-letnią pracę jako Proboszcz na rzecz naszego kościoła i wspólnoty parafialnej. Za Twoje świadectwo żywej, głębokiej wiary i za przybliżanie nam Słowa Bożego.

Dziękujemy za każdą odprawianą mszę świętą, mądre i pouczające kazania, posługę spowiedzi, wszystkie udzielone sakramenty i wizyty duszpasterskie w naszych domach. Za liczne gesty życzliwości, poświęcony czas i troskę.

Prosimy o dalsze wspieranie nas w dążeniu do Boga!

Szczęść Boże

Ofiarowany chleb – owoc ziemi oraz pracy rąk ludzkich – jest symbolem życia, radości, sytości, szczęścia. Symbolizuje dom rodzinny, w którym ojciec lub matka dzielą chleb między domowników. Wspólnie spożywany chleb jest znakiem gościnności, przyjaźni, wspólnoty. Chleb symbol wszystkich potrzeb człowieka, w czasie Mszy św. staje się Ciałem Chrystusa, pokarmem na życie wieczne. Wokół eucharystycznego chleba gromadzą się chrześcijanie, aby składać Bogu dziękczynienie. „Jak ten chleb rozsiany był po górach, a stał się jedno, tak niechaj się zbierze Kościół z krańców ziemi do Królestwa Twego…„ (Didache). Ten chleb „rozsiany po górach”, który stał się jedno, jawi się jako symbol zgromadzenia chrześcijan tworzących wspólnotę w Chrystusie.

W naszej Parafii uroczyścię dziękowaliśmy za zebrane plony na Mszy św. o godzinie 11.00

Serdecznie Bóg zapłać za przygotowane wieńce. Szczęść Boże!

2 czerwca, w pierwszą niedzielę miesiąca przeżywaliśmy XXVII rocznicę Koronacji cudownego obrazu Matki Bożej Pocieszycielki Strapionych. Było to upamiętnienie wydarzenia z 10 czerwca 1997 roku, kiedy to Matka Boża w naszym obrazie otrzymała wraz ze swoim Synem korony z rąk świętego Jana Pawła II w Krośnie. Cała wspólnota parafialna wdzięczna za nieustanną opiekę Wielkoockiej Pani zgromadziła się w naszym Kościele, aby pod przewodnictwem J.E. ks. biskupa Krzysztofa Chudzio podziękować za tyle lat spływających łask otrzymanych przez wstawiennictwo Maryi.